Lubartów został założony w 1543 r. przez wojewodę lubelskiego Piotra Firleja (od herbu Firlejów „Lewart” nazywany wcześniej Lewartowem). W przeszłości miasto było znanym ośrodkiem ruchu innowierczego; w XVIII w. przeszło na własność rodu Sanguszków. Zachowały się barokowe zabytki fundacji księcia Pawła Karola Sanguszki: pałac o geometrycznym układzie ze stawem w parku; kościół parafialny pw. św. Anny oraz zespół klasztorny oo. kapucynów pw. św. Wawrzyńca. Przy Rynku zachowała się częściowo stara zabudowa z XVI-XIX w., zaś przy ul. Kościuszki można oglądać dwa murowane dworki z pierwszej połowy XIX w.
Kościół pw. św. Anny. Pochodzi z lat 1735-1738. Zbudowany został według projektu Pawła Antoniego Fontany, z fundacji Pawła Sanguszki. Kościół był wielokrotnie odnawiany, m.in. po pożarze w 1792 roku, kiedy to świątynia częściowo spłonęła. We wnętrzu znajdują się imponujące polichromia. W ołtarzu głównym zobaczyć możemy obraz słynący łaskami przedstawiający św. Annę – Patronkę Rodzin. W prawej nawie znajduje się epitafium z sercami fundatora Pawła Sanguszki i jego żony - Barbary z Duninów Sanguszkowej.
Pałac Sanguszków. Przebudowany został z zamku, który powstał w tym miejscu w XVI wieku. Zamek ten wybudował wojewoda lubelski Piotr Firlej. Pierwotnie była to niewielka budowla obronna otoczona fosą i mokradłami. W 1693 roku Tylman z Gameren sporządził projekt przebudowy zamku dla marszałka wielkiego koronnego Józefa Karola Lubomirskiego, ale nie wiadomo, czy został on w pełni zrealizowany. Zamek wielokrotnie zmieniał właścicieli, aż w XVIII wieku został odbudowany z funduszy księcia Pawła Karola Sanguszki, według projektu Pawła Antoniego Fontany. Tuż przed II wojną światową pałac strawił pożar. Został on odbudowany już po wojnie. Obecnie pałac nie jest już otoczony fosą ani mokradłami. Za pałacem mieści się park i jeziorko. W parku zobaczyć można fragmenty murów obronnych, fosy i budynek oranżerii.
Zespół klasztorny oo. Kapucynów. Kościół zbudowano w 1741 r. według projektu Pawła Antoniego Fontany. Barokowa świątynia o prostej bryle i oszczędnej dekoracji ma równie skromne wnętrze - na tle jasnych ścian wyróżniają się ciemne ławki, konfesjonały i ambona. Po prawej stronie w kruchcie wznoszą się barokowe kręcone schody. Nad wejściem umieszczono organy ze stylizowanymi ludowymi rzeźbami. Na uwagę zasługują XVIII-wieczne obrazy Szymona Czechowicza: Męczeństwo św. Wawrzyńca w ołtarzu głównym i Zwiastowanie w ołtarzu bocznym. Do kościoła przylega jednopiętrowy budynek klasztorny. W 1831 r. mur otaczający cały kompleks pełnił funkcję obronną w walkach z wojskiem rosyjskim.
