Miasto założone przez Górków, od końca XVI w. wchodzące w skład ordynacji zamojskiej. Cennym zabytkiem jest gotycko-renesansowy kościół parafialny pw. św. Dominika, przebudowany w 1620 r. w stylu renesansu lubelskiego przez muratora Jana Wolffa.

Kościół pw. św. Dominika
Kościół wzniesiony został w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła pw. Wszystkich Świętych i NMP z 1447 r., który w 1509 r. spalili Tatarzy. Wystawiony z fundacji rodziny Górków ok. 1530 r., został w tym samym roku konsekrowany przez bpa Jakuba Buczackiego. Z tego okresu zachowało się gotyckie prezbiterium. W l. 1574-1595 kościół działał jako zbór kalwiński. W latach 1620 – 1623 świątynię na polecenie Tomasza Zamoyskiego rozbudowali znani muratorzy Jan Jaroszewicz i Jan Wolff. Kościół urzeka bogactwem renesansowo-manierystycznych dekoracji. Szczególnie cenne są linearno-geometryczne sztukaterie autorstwa Wolffa, zdobiące prezbiterium i dwie boczne kaplice – północną i południową. Sztukaterie w nawie wykonano podczas renowacji kościoła w 1953 roku.