Świątynię wzniesiono ok. 1530 roku z fundacji rodziny Górków. W latach 1620 – 1623 kościół gruntownie przebudowano nadając mu cechy renesansu lubelskiego. Pracami budowlanymi kierował znakomity murator Jan Wolff. Fundatorem był ordynat Tomasz Zamoyski.
Jednonawowa budowla posiada dwie symetryczne kaplice po bokach oraz trójbocznie zamknięte, wydłużone prezbiterium. Wspartą przyporą fasadę wieńczy wysoki szczyt z dwiema wieżyczkami po bokach, zdobiony spływami wolutowymi i ślimacznicami. W płycinie pomiędzy pilastrami znajduje się rzeźba Ecce Homo – przedstawiająca Chrystusa ubiczowanego w cierniowej koronie. Wykonanie bogatej dekoracji sztukatorskiej pokrywającej sklepienie świątyni przypisuje się Janowi Wolffowi. We wnętrzu kościoła zachowała się cenna płyta nagrobna (1546 rok) z płaskorzeźbą przedstawiającą pochowaną tu Annę Świdwinę.
W latach 1788 – 1790 proboszczem parafii był Stanisław Staszic.